Η ενεργή συμμετοχή και η δέσμευση είναι οι δύο θεμελιώδεις παράγοντες που δραστηριοποιούν την ομάδα του WE Hope. Αλλά αυτό το WE (=εμείς) έχει πολλές περισσότερες διαστάσεις που πρέπει να αναγνωριστούν για να έχει η δράση μας κάποια επιρροή.
Participate : Από την μετοχική ρίζα του λατινικού ρήματος “participare” από το “pars” (“μέρος”) και το capio (“λαμβάνειν”)
Πάντα μου αρέσει να ξεκινώ από την ετυμολογία , διότι συχνά ορίζει τα πλαίσια της διάστασης της έννοιας στην οποία αναφερόμαστε και προσπαθούμε να ορίσουμε με τις λέξεις μας. Καθώς το διάβαζα σκεφτόμουν, εάν χρησιμοποιούταν το ρήμα “είμαι” αντί του “λαμβάνω” στην έννοια του participation(συμμετοχή), θα αυξανόταν η υπαρξιακή αξία της λέξης; Το να είσαι μέρος κάποιου πράγματος. Είναι στα αλήθεια πολύ σημαντικό. Αλλά όχι, δεν είναι αυτή η έννοια του participate (συμμετέχω). Ή, για να το εξηγήσω καλύτερα, είναι απλά μία πτυχή της έννοιας της συμμετοχής. Χρησιμοποιώντας την λέξη “λαμβάνειν” προσθέτει ένα σημαντικό στοιχείο : Την ελεύθερη βούληση του να είσαι μέρος κάποιου πράγματος.
Το να λαμβάνεις μέρος σε κάτι, είναι το τελευταίο βήμα μιας διαδικασίας που ξεκινά πρώτα με την σκέψη του να λάβεις μέρος, συνεχίζεται με την απόφαση να λάβεις μέρος, και εν τέλει ολοκληρώνεταιμε την ενέργεια της συμμετοχής αυτή καθ’ εαυτή.
Το WE-Hope είναι ένα έργο που προσφέρει μία προοπτική 360 μοιρών στην συμμετοχή. Από το Ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο που προθυμοποιείται να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα με στόχο την προώθηση της πολυπολιτισμικότητας μέσω της ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ των γενεών των επιζώντων μιας κρίσης , μέχρι εμάς, τους εταίρους υλοποίησης, που είμαστε πρόθυμοι να γεφυρώσουμε , μέσα από το έργο, την “παλαιά” Ευρώπη και την νέα, έχοντας μία κοινή κατανόηση της ελπίδας για το μέλλον.Στην μέση έγκειται το “WE” (=εμείς.) Ένα “εμείς” που μπορεί να συμπληρωθεί μόνο με τις φωνές των μαρτυριών που πρέπει να συλλεχθούν, των εθελοντών και όλου του εξειδικευμένου προσωπικού που θα τις καταγράψει, με την δημιουργικότητα των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην διαδικασία, με τους εκπαιδευτικούς στην Ευρώπη που μπορούν να χρησιμοποιήσουν το συλλεγόμενο υλικό για να αναπτύξουν βιωματικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ένα “εμείς”που δεν θα αποτελείται από μία παθητική ομάδα δικαιούχων που στοχεύει η δράση, δεν θα είναι μία εξωτερική ομάδα ενδιαφερόμενων που θα λαμβάνει τις πληροφορίες μας κατά καιρούς · είναι ένα καθορισμένο παζλ, όπου το κάθε κομμάτι ξεχωριστά έχει την θέση του, και μόνο ο συνδυασμός των διαφορετικών κομματιών μπορεί να δημιουργήσει την τελική καθαρή εικόνα.
Στο παζλ αυτό μπορεί να επιλέξει κανείς να είναι μία μαρτυρία, να υποστηρίξει τις καταγραφές, να ακούσει και να προωθήσει τα περιεχόμενα που δημιουργούνται, να τα μοιραστεί με τον κύκλο του, να τα χρησιμοποιήσει στον καλλιτεχνική ή εκπαιδευτική του εργασία, ή και να προτείνει πρόσθετες βελτιώσεις, βοηθώντας μας να δημιουργήσουμε το WE.
Η Maria Montessori είπε : “ Δύο πράγματα είναι απαραίτητα, η ανάπτυξη της ατομικότητας και η συμμετοχή του ατόμου σε μία πραγματικά κοινωνική ζωή.”Βασισμένος σε αυτή την σημαντική έννοια, θέλω να επισημάνω την ισχυρή διασύνδεση μεταξύ αυτών των δύο απαραίτητων στοιχείων : Μέσα απόαυτή ακριβώς την συμμετοχή ατόμων σε μία πραγματική κοινωνική ζωή , επιτυγχάνεται επίσης και η προσωπική και ατομική μας ανάπτυξη. Και σε αυτό έγκειται η σημασία της συμμετοχής στο WE-Hope.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε από την Ελληνική Τράπεζα Αναμνήσεων.
Photo by Hans-Peter Gauster on Unsplash.