Στην πολύ δύσκολη ιστορική στιγμή που ζούμε, που χαρακτηρίζεται από την πανδημία, η διεξαγωγή συνεντεύξεων πρόσωπο με πρόσωπο αποδείχθηκε αδύνατη. Όπως κάθε άλλη κοινωνική αλληλεπίδραση που βασίζεται στην εγγύτητα μεταξύ των ατόμων, αυτό το θεμελιώδες μέρος του έργου WE-Hope έπρεπε να περάσει από μία πραγματική σε μία εικονική διάσταση.
Οι μεθοδολογικές και τεχνικές προκλήσεις που θέτει αυτή η μετάβαση στο διαδίκτυο ήταν και παραμένουν πολλές και ποικίλες. Καταρχάς, υπάρχουν οι τεχνικές δυσκολίες :η ανάγκη ύπαρξης επαρκών εργαλείων και συνδέσεων στο διαδίκτυο που υποστηρίζουν την μεταφόρτωση//λήψη πολλών δεδομένων μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα για κάποια άτομα από τα οποία θα θέλαμε να πάρουμε συνέντευξη. Στην Ιταλία, το χάσμα στα τεχνολογικά θέματα και στο θέμα της διαδικτυακής πρόσβασης που υπάρχει μεταξύ των πολιτών έγινε εμφανές από συγκεκριμένα στοιχεία στο πλαίσιο της πανδημίας και στην στροφή προς το διαδίκτυο για εκπαιδευτικές , επαγγελματικές , κοινωνικές και πολιτισμικές δραστηριότητες. Ως ερευνητές, αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε είναι να προτείνουμε ξανά, στο πλαίσιο αυτού του έργου, τα ίδια πρότυπα που οδηγούν στον αποκλεισμό που σχετίζεται με αυτό το ψηφιακό χάσμα. Επιπλέον, προβλήματα στην σύνδεση ή τεχνικοί περιορισμοί σε κάποιες πλατφόρμες μπορούν – και μας έχει συμβεί – να μας αναγκάσουν να διακόψουμε την συνέντευξη στη μέση της ιστορίας, εμποδίζοντας την ροή των αναμνήσεων και εμάς να μάθουμε για αυτές τις πολύ συναισθηματικές και επώδυνες στιγμές. Εκτός από αυτά, υπάρχουν και οι δυσκολίες και οι προκλήσεις σε ανθρώπινο επίπεδο που θέτει η μετάβαση στην διαδικτυακή εργασία. Συνειδητοποιήσαμε ότι παρόλο που έχουμε συνηθίσει να περνάμε μέρος του χρόνου μας διαδικτυακά και μπροστά από μία οθόνη, το να συναντηθεί κανείς και να συνδεθεί με κάποιον με αυτόν τον τρόπο δεν είναι εύκολο. Η έλλειψη πραγματικής επαφής με τα άτομα από τα οποία παίρνουμε συνέντευξη μπορεί να δυσχεράνει την κατανόηση μεταξύ του συνεντευξιάζοντος και του συνεντευξιαζόμενου που απαιτείται για έναν επιτυχημένο διάλογο. Οι πρώτες συνεντεύξεις που πραγματοποιήσαμε μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι απαραίτητο να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο πριν την συνέντευξη για να γνωρίσουμε το άλλο άτομο καλύτερα, να εξηγήσουμε το έργο και να μοιραστούμε τους στόχους του. Το έργο της προφορικής ιστορίας δεν έχει μόνο στόχο την ακριβή και περιορισμένη στιγμή της συνέντευξης, αλλά επενδύει στην απαραίτητη ανθρώπινη σχέση που δημιουργείται μεταξύ του ατόμου που διεξάγει την συνέντευξη και του μάρτυρα. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε σκληρά για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που μας παρουσιάζονται αυτή την στιγμή, με την επίγνωση ότι αυτό που φαίνεται σαν δυσκολία σήμερα, μόλις επιλυθεί, μπορεί να γίνει νέα μεθοδολογία που μπορεί να εφαρμοστεί με επίγνωση στο έργο.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε από τη Lapsus.
Photo by J. Kelly Brito on Unsplash.
コメント