Ένας από τους στόχους του WE-Hope είναι να ενώσει τις ιστορίες εκείνων που βίωσαν τον ξεριζωμό μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων πολέμων δεκαετίες πριν, μαζί με τις ιστορίες αυτών που ξέφυγαν από τις συγκρούσεις και την μαζική φρικαλεότητα και έφτασαν πρόσφατα στην Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό, πιστεύουμε ότι μπορούμε να συνεισφέρουμε σε μία καλύτερη κατανόηση των δεινών που μοιράστηκαν αυτοί οι άνθρωποι και κατά συνέπεια να συνεισφέρουμε στην βελτίωση ενός πιο φιλόξενου και ανεκτικού περιβάλλοντος σήμερα. Ένα παρόμοιο μήνυμα προβλήθηκε δυναμικά σε ένα φιλμ της UNICEF το 2019. Φιλοδοξούμε και εμείς να δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο η τέχνη και η δημιουργικότητα μπορεί να συνεισφέρει στην ενίσχυση αυτού του μηνύματος . (Δείτε την προηγούμενη ανάρτησή μας .)
Καθώς το έργο έχει προχωρήσει , εν μέρει ως αποτέλεσμα των προσεγγίσεών μας για την αντιμετώπιση της Covid και του εγκλεισμού, αναπτύξαμε μία πρόσθετη διαγενεακή διάσταση στο πλαίσιο του WE-Hope. Οι περισσότερες ιστορίες που συλλέξαμε αφορούν τις εμπειρίες των ίδιων των προσφύγων σχετικά με την διαφυγή τους , την άφιξή τους και (για ορισμένους) την εγκατάστασή τους στην Ευρώπη. Είμαστε πολύ ευγνώμονες στους φίλους μας στο Προσφυγικό Δίκτυο Δράσης του Kent που μας προσέφεραν την βοήθειά τους στην συλλογή των μαρτυριών από ορισμένους που επέλεξαν να συνεργαστούν και να υποστηρίξουν τους πρόσφυγες. Συχνά, είναι ηλικιωμένοι ή συνταξιούχοι , οι οποίοι κατέχουν μεγάλη εμπειρία που μπορεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες και τις οργανώσεις που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των προσφύγων.
Ο Andrew κατά την διάρκεια της καριέρας του εργάστηκε σε φορείς διεθνούς βοήθειας, με την τελευταία του μετάθεση να είναι στο Αφγανιστάν . Όταν συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο , θεώρησε ότι υπήρχαν περισσότερα που μπορούσε να κάνει εδώ για να καταπολεμήσει την πραγματικά σκληρή στάση της κυβέρνησής του απένταντι στους πρόσφυγες . Ξεκίνησε καθοδηγώντας έναν νεαρό Αφγανό πρόσφυγα – μάλιστα, αυτό έγινε τον Μάρτιο του 2020, μόλις τέθηκαν σε εφαρμογή τα μέτρα εγκλεισμού λόγω Κόβιντ. Περνούσαν πολύ χρόνο μιλώντας στα κινητά τους τηλέφωνα. Όταν ο περιορισμός άρθηκε, μπορούσαν να συναντιούνται συχνότερα, να πηγαίνουν βόλτα, να μοιράζονται τρόπο για να λύσουν προβλήματα. «‘Εχουμε χτίσει πολύ καλή φιλία τώρα», μας λέει ο Andrew. Έχει μάθει πολλά , τα οποία ελπίζει ότι μπορούν να ενισχύσουν τις τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις :
Έμαθα τόσα πολλά για το τοπικό προσφυγικό οικοσύστημα..υπάρχει πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα απ’ ό,τι νομίζει ο περισσότερος κόσμος, πολύ μεγαλύτερη δράση.. υπάρχουν κάποιες φανταστικές τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις προσφύγων, συχνά με αφανή δράση, οι οποίες παράγουν τρομερό έργο το οποίο δεν υποστηρίζεται, και δεν εκτιμάται από τις τοπικές τους κοινότητες.
Η Lynn, όπως και ο Andrew, έχει συνταξιοδοτηθεί. Μία λευκή Νοτιοαφρικανή που είχε δραστηριοποιηθεί στο κίνημα κατά του Απαρτχάιντ, αντιμετωπίστηκε ως αλλοδαπή όταν πρωτοήρθε να ζήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν πολλές δεκαετίες. Πιστεύει πως το εχθρικό περιβάλλον προς τους πρόσφυγες, ειδικά αυτούς με Αφρικανική και Ασιατική καταγωγή, είναι κάτι που υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, αλλά έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια . Η Lynn έχει καθοδηγήσει αρκετούς νεαρούς πρόσφυγες. Σύμφωνα με την εμπειρία της, ήταν «αυτάρκεις, πειθαρχημένοι και υπεύθυνοι» - ωστόσο η εδώ κοινωνία είναι σκληρή μαζί τους. Βλέπει τον ρόλο της ως υποστηρικτικό μέσο για να επιβιώσουν από αυτή την σκληρή στάση .
Η Laura είχε την τύχη να έχει μία προνομιακή ανατροφή και είναι πρώην δασκάλα Αγγλικών. Είχε έναν φίλο εθελοντή σε μία προσφυγική φιλανθρωπική οργάνωση, ο οποίος την ενημέρωσε για τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. «Συνειδητοποίησα ότι η κυβέρνηση δεν υποστηρίζει ευάλωτους ανθρώπους που δεν ήταν τυχεροί όσο εσύ. Αυτή η ανακάλυψη πραγματικά με σόκαρε και με αναστάτωσε», μας είπε. Έγινε η ίδια εθελόντρια, βοηθώντας τους πρόσφυγες στην στέγαση, με συμβούλια κτλ, και επίσης με μαθήματα Αγγλικών.
Αυτές, και άλλες ιστορίες θα είναι σύντομα διαθέσιμες για ακρόαση στο ψηφιακό μας αρχείο. Μείνετε συντονισμένοι για μελλοντικές αναρτήσεις !
Heather Hughes, University of Lincoln
εικόνα : Pixabay