Μπορούμε να ασχοληθούμε με αναμνήσεις και Προφορική Ιστορία ΚΑΤΑ την περίοδο του Covid-19; Ναι, μπορούμε... και επιπλέον οφείλουμε να ασχοληθούμε με αναμνήσεις και Προφορική Ιστορία ΣΧΕΤΙΚΑ με την περίοδο του Covid-19.
Η Προφορική Ιστορία δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να μοιράζονται εμπειρίες ζωής με τις δικές τους φωνές, με τα δικά τους λόγια, μετατρέποντας τις αναμνήσεις τους σε κοινή κληρονομιά ταυτότητας της κοινωνίας μας. Η προφορική ιστορία δεν αντικαθιστά, ούτε διαψεύδει την επίσημη Ιστορία, τη συμπληρώνει, παρέχοντας πηγές και αναφορές που γεμίζουν τα κενά.
Μπορούμε, σήμερα, να συνεισφέρουμε, ώστε να καλύψουμε τα κενά της ιστορίας που θα διαμορφωθεί αύριο και δε θα είναι τίποτα άλλο παρά το δικό μας παρόν; Και αν σας ζητηθεί να επιλέξετε μια λέξη για το παρόν μας, το δικό μας 2020, ίσως ο Covid να είναι μια πιθανή επιλογή;
Τους τελευταίους μήνες, οι εταίροι της κοινοπραξίας του χρηματοδοτούμενου από την ΕΕ έργου WE-Hope - Out of the crisis experiences, hope for the future συζήτησαν σχετικά με την αναγκαιότητα να αξιοποιηθεί στο έπακρο αυτό το νέο Covid και μετά- Covid σενάριο, για την καλύτερη υλοποίηση του έργου.
Στην πραγματικότητα, το WE-Hope είναι ένα έργο που στοχεύει στη σύνδεση ανθρώπων μέσω αναμνήσεων και εμπειριών μετανάστευσης και επιβίωσης από το τραύμα του πολέμου, στην Ευρώπη και πέρα από τα σύνορά της: θα χρησιμοποιήσουμε την πολιτιστική κληρονομιά, την τέχνη και την τεχνολογία για να τονίσουμε τις κοινές μας αξίες. Θα συλλέξουμε μαρτυρίες προφορικής ιστορίας για να εμπλουτίσουμε το υλικό που διατίθεται μέσω του έργου μας, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα την κοινωνία μας, με τη βοήθεια και των εμπειριών ζωής των μελών της.
Υπό τις παρούσες συνθήκες μπορούμε να το υλοποιήσουμε; Ναι μπορούμε, προσαρμόζοντας την προσέγγισή μας, ώστε να είναι “μέρος” αυτών των συνθηκών.
Ποιος είναι ο κύριος λόγος για να ξεκινήσουμε αυτή τη διαδικασία επανεξέτασης; Από τη μία πλευρά όλοι θέλουμε να αυξήσουμε τη συνάφεια του έργου με μια τόσο εξαιρετική περίοδο που διανύουμε, από την άλλη πλευρά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το υλικοτεχνικό και πρακτικό εμπόδιο της μειωμένης πρόσβασης στις «ζωντανές μαρτυρίες» σχετικά με τη μετανάστευση και την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως λόγω της κοινωνικής απόστασης και των μέτρων για το Covid-19. Ένας επιπλέον παράγοντας δυσκολίας είναι και η ηλικία των πιθανών συμμετεχόντων, παράγοντας που καθιστά τις προσωπικές συνεντεύξεις σχεδόν απαγορευτικές.
Για αυτόν τον λόγο αποφασίσαμε να φέρουμε το Covid στο έργο, όχι κάτω από τη μεταδοτική του φύση, αλλά εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες που “προσφέρει” για αναμνήσεις. Αυτή η νέα κρίση πόσο δοκίμασε τις προσωπικές μας αντοχές, αλλά και αυτές των κοινοτήτων μας; Ποια είναι τα κοινά σημεία αυτής της κρίσης με άλλες κρίσεις του παρελθόντος; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις θα καθοδηγήσουν την προσέγγισή μας.
Και αν, όπως λένε, η ζωή έχει να κάνει με το πώς χειριζόμαστε το σχέδιο Β., το WE-Hope θα φέρει το σχέδιο Β μέσα στο σχέδιο Α, ώστε να αποτελέσει ένα σύγχρονο και σημαντικό έργο που θα εμπλουτίσει τον κοινό θησαυρό εμπειριών ζωής για την έξοδο από οποιαδήποτε κρίση.
Marina Sarli - The Greek Bank of Memories