Πώς μπορούν τα έγγραφα να μετατραπούν σε δημιουργικές διαδικασίες δραστηριοτήτων μεταξύ των γενεών; Γιατί είναι ο Covid 19 μέρος του έργου WE-Hope;
Αυτή η ανάρτηση περιγράφει ορισμένες πιθανές συσχετίσεις. Είναι μία άσκηση δημιουργικότητας που πραγματοποιείται με την συμμετοχή δύο ατόμων με διαφορετικά έγγραφα και από διαφορετικά μέρη,από διαφορετικέςκουλτούρεςκαι γενεές. Μία πραγματική ιστορία αγάπης και θανάτου από τον Covid (με άρθρα, φωτογραφίες, χειρόγραφα γράμματα, και έγγραφα από την οικογένεια Fiorenzo) και ένα μέρος το οποίο είναι παγκόσμιο σύμβολο της πανδημίας (το Bergamo και την επαρχία του) συγχέονται σε ένα διεθνές πολεμικό βιντεοπαιχνίδι (Call of Duty).
ΑΡΧΗ
Όλα ξεκίνησαν από την εκστρατεία του 2020 στο νησί του Codogno. Ο πεζοναύτης Fiore βρέθηκε ζαλισμένος και παγιδευμένος από την φρουρά των bots του SarsCov-2. Μετά από αδιάκοπα λεπτά και έτοιμος για την μοιραία στιγμή, ακούει τις φωνές των συμμάχων του που άνοιξαν πυρ στους εχθρούς και δραπέτευσαν από τον διάδρομο. Η ομάδα προχώρησε ψάχνοντας το checkpoint, σκοτώνοντας τους αντιπάλους και βγαίνοντας από το πεδίο μάχης.
Διασχίζοντας τον χάρτη για να ψάξουν για την νέα αποστολή, βρέθηκαν αντιμέτωποι με εχθρική ενέδρα. Οι πεζοναύτες , εξοπλισμένοι με FFP2 μάσκες προχωρούν στον επικίνδυνο δρόμο τους και βρίσκουν τους εχθρούς να έχουν στήσει καρτέρι, έτοιμους να μειώσουν τους πόντους ζωής τους.
Ο πεζοναύτης Fiore και ένας από τους συμμάχους του φθάνουν σε ένα ασθενοφόρο όπου θα ξεκινήσει το επόμενο ομαδικό deathmatch, αλλά ένας εχθρός ορμάει πάνω στον Fiore εκπλήσσοντας τον και τραυματίζοντας τον. Παρ’ όλη αυτή την αιφνίδια επίθεση, καταφέρνουν να σωθούν και να αναχωρήσουν για την δεύτερη πίστα.
ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο πεζοναύτης Fiore και η ομάδα του ξεκινούν από το νοσοκομείο, από τα χαρακώματα όπου έχει εγκατασταθεί ο εχθρός . Την στιγμή αυτή ο διοικητής δίνει την διαταγή να εισβάλλουν στο RNA του εχθρού για να το αποδυναμώσουν. Η ομάδα τότε χτυπάει μόλις δει τους εχθρούς που συναντάει στον δρόμο της, αποφεύγοντας τα περισσότερα από τα χτυπήματα της αντίπαλης ομάδας. Για να
αποφύγουν πολλές απώλειες, κάποιοι στρατιώτες μαζεύουν χρήσιμα εφόδια όπως όπλα και κιτ πρώτων βοηθειών, για να αναπληρώσουν την χαμένη ζωή τους, και τελειώνουν την δουλειά, καίγοντας τα πάντα τριγύρω τους.
Μέσα από αδιέξοδα και ατέλειωτους λαβύρινθους, οι πεζοναύτες καταφέρνουν να εισχωρήσουν βαθύτερα στην περιοχή, καταστρέφοντας οτιδήποτε που θα μπορούσε να ωφελήσει τον εχθρό. Βρίσκονται αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο σε μία ομαδική μάχη με την φρουρά Sars Cov-2 και προκειμένου να φτάσουν στο επόμενο checkpoint, ξεκινά μια αιματηρή σύγκρουση.
Όλα αυτά δίνουν χρόνο στους συντρόφους τους να προχωρήσουν με βαρύ εξοπλισμό, έτοιμους για την επίθεση στο δεύτερο εχθρικό χαράκωμα. Έχοντας νικήσει την πρώτη μάχη, ο διοικητής στέλνει τους στρατιώτες στο τελευταίο χαράκωμα.
ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟΥ
Οι πεζοναύτες ξεκινούν στην τελευταία πίστα, στα ερείπια του κάστρου obitus στην Λομβαρδία. Αυτή είναι η μοιραία στιγμή όπου μία σωστή ή λάθος κίνηση μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε όλη την αποστολή .
Η ομάδα του Fiore «χτενίζει» την περιοχή για να αποκτήσει μεγαλύτερο οπτικό πεδίο στον χάρτη. Σε κάθε γωνία του κάστρου υπάρχουν άντρες από το Sars Cov-2. Αργά, οι πεζοναύτες προχωρούν μέσα στο κάστρο. Ξεκινά ο δεύτερος και τελικός στόχος της εκστρατείας….να καταστραφεί η αντίπαλη ιογενής ομάδα. Η συμμαχική ομάδα προχωρεί ψάχνοντας το τελικό checkpoint. Οι ανώτεροι αξιωματικοί διατάζουν την ομάδα του Fiore να πολεμήσει ενάντια στην φρουρά Sars Cov-2 σε μία μονομαχία ενός εναντίον ενός. Την στιγμή αυτή και οι δυο ομάδες χάνουν πολλούς συμμάχους, ειδικά ο πεζοναύτης Fiorenzo. Με μεγάλο σπαραγμό και πικρία , ο Fiore αποφασίζει να τελειώσει τον πόλεμο με την βοήθεια βομβαρδισμού, αλλά καθώς πιάνει τον ασύρματο, ένας ελεύθερος σκοπευτής του εχθρού πηδάει μπροστά του και τον σημαδεύει. Ο Fiore προσπαθεί να δώσει την διαταγή στους συμμάχους – «βομβαρδίστε την περιοχή!» αλλά καθώς ο εχθρός τραβάει την σκανδάλη…κόβεται το ρεύμα…προσπαθώ να ανάψω ξανά την κονσόλα…έχω μείνει άφωνος…το παιχνίδι έχει εξαφανιστεί!
Μία ιστορία γραμμένη και εικονογραφημένη από την GiorgiaBalducci
Φωτογραφία-κολάζ lauramorelli
Ευχαριστούμε τους Fiorenzo, Nadia και RobertaLocatelli
Comments